Fajans jest rodzajem ceramiki, nieco przypominającym porcelanę, która wytworzona została z zanieczyszczonego kaolinu. Fajans wypalany jest w temperaturach przekraczających 1000˚C, a po wypaleniu wyroby uzyskują kolor od białego po jasnokremowy. Najczęściej wyroby powlekane są jeszcze nieprzezroczystym szkliwem.
Nanoszenie wzorów i obrazków na fajansowe wyroby ceramiczne może odbywać się na kilka sposobów. Poprzez ręczne malowanie za pomocą farb ceramicznych, które posiadają lepiszcza pochodzenia organicznego, technikę drukarską, odwzorowywanie przez kalkę lub pieczątki oraz nałożenie wzorów przez odpowiedni natrysk. Ponadto charakterystycznymi cechami fajansu są porowaty czerep o nasiąkliwości od 8% do 15%, nieduża wytrzymałość mechaniczna, w porównaniu z porcelana jest lżejszy i grubszy. Nieszkliwionego fajansu używa się jako filtrów. Wyróżnia się trzy zasadnicze rodzaje fajansu: wapienny, skaleniowy ilasty oraz szamotowy. Nazwa fajans pochodzi on nazwy włoskiego miasta Faenza, gdzie na początku XV wieku podejmowano próby wypalania ceramiki na wzór wyrobów majolikowych pochodzących z Majorki. Najlepsze lata ceramiki fajansowej w Polsce to wiek XVIII.
